1. września - po dwumiesięcznych wakacjach stanowi o początku nowego roku szkolnego. Czujemy żal wobec utraconej wolności dnia, leniwie spędzanych chwil, beztroskich zabaw, spania bez limitów. Przyroda daje nam już znaki, że czas długich, nasyconych słońcem dni dobiega końca, że dzień robi się coraz krótszy a poranki chłodniejsze, na krzewach nie rosną już pyszne owoce.

Czas na zmianę, czas na powrót do szkoły… i choć nie lubimy się do tego przyznawać otwarcie, to nagle odkrywamy tęsknotę za dawno niewidzianymi kolegami i koleżankami, przypominamy sobie, jak fajnie było na zajęciach, ile działo się na przerwach. To czas na powrót, powrót do szkoły!

Nie zawsze jednak tak było.

1. września 1939 roku zamiast do szkoły dzieci pobiegły do najniżej położonych w domu piwnic, zamiast radości ze spotkania z klasą towarzyszył im lęk o życie swoje, rodziców, rodzeństwa. Zamiast dzwonka usłyszały huk nadlatujących niemieckich samolotów zrzucających bomby gdzie popadnie. Była to data nienawistnego zaplanowanego ataku Hitlera i jego państwa – III Rzeszy na Polskę. Była to data początku II wojny światowej.

Pamiętajmy o tamtych wydarzeniach, wspomnijmy o dzieciach, którym wojna zabrała beztroskę, uśmiech i szkolne troski, a w zamian dała pożogę, trwogę i śmierć.
Którym nie dane było przez 6 kolejnych lat spokojnie iść do szkoły
na rozpoczęcie nowego roku szkolnego.