Parabank to instytucja świadcząca takie usługi jak bank, ale niepodlegająca regulacjom zapisanym w Prawie bankowym. Prawo to zastrzega wyłącznie dla banków jedną z najważniejszych, wyróżniających je czynności, przesądzających także o ich odpowiedzialności publicznej. Jest nią przyjmowanie de ozytów, a depozyty w bankach są objęte gwarancjami Bankowego Funduszu Gwarancyjnego i gdyby środków w nim zabrakło – także gwarancjami państwa. Choć „parabank” nie ma w polskim prawie swojej definicji, to można tak określić instytucję, która zajmuje się przyjmowaniem depozytów, mimo że bankiem nie jest. Nie podlega restrykcyjnym regułom mającym zapewnić bezpieczeństwo depozytów oraz nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego. 

Parafka to rodzaj sygnatury, którą robimy własnoręcznie. Nie musi być czytelna, w przeciwieństwie do podpisu, w którym powinny być w miarę wyraźne i możliwe do zidentyfikowania litery zawierające przynajmniej część naszego nazwiska.
Parafka nie musi zawierać żadnych dających się do rozszyfrowania liter. Ale też nie powinien być byle jaki, ponieważ ostatecznie parafka to także nasz graficzny znak firmowy. Używamy jej zamiast podpisu, tam gdzie podpis nie jest konieczny, a więc parafka też w jakiś sposób świadczy o nas. Najczęściej parafkę stawiamy na każdej stronie wielostronicowej umowy, poświadczając w ten sposób, że znamy i akceptujemy jej treść. Dlatego warto mieć w zanadrzu własną parafkę, w miarę przyzwoitą i taką, którą można w razie konieczności powtórzyć. 

Pasywa są to zobowiązania firmy - na przykład wobec dostawców, czy też wobec banku, które finansuje się z kredytów. To źródła finansowania prowadzonego przez nią biznesu i majątku, czyli aktywów. Dla banku pasywami są nasze depozyty i lokaty. Pieniądze pożyczone od nas bank pożycza z kolei innym, udzielając im kredytów. Pasywa i ich przeciwieństwo - aktywa tworzą razem bilans. Żelazna zasada mówi, że pasywa muszą być równe aktywom. Pasywa dzielą się na dwie grupy: kapitał własny (został on wniesiony do spółki i jest jej własnością) oraz kapitał obcy. Kapitał obcy to kredyty, pożyczki i wszystkie pozostałe zobowiązania. Każda firma zastanawia się skąd wziąć środki na finansowanie działalności, czyli jakim kapitałem ją finansować. Dlatego prowadzi bardzo ważne obliczenia kosztu pozyskania kapitału.

Pieniądz jest miarą wartości towarów i usług, a przez to podstawą wymiany gospodarczej. Zanim wymyślono pieniądz, handel odbywał się poprzez wymianę towaru za towar, czyli był to handel barterowy. Wymieniano w ten sposób głównie artykuły pierwszej potrzeby. Wraz ze wzrostem wymiany handlowej nasi praprzodkowie zaczęli używać do płacenia złota i kamieni szlachetnych. Potem pojawiły się monety, a wraz z nimi narodził się pieniądz. Z czasem okazało się, że pieniądze ze złota czy srebra, czyli pieniądz kruszcowy, trudno przewozić, a poza tym jest to niebezpieczne ze względu na możliwość rabunku. Władcy gromadzący w swoich skarbcach pieniądze kruszcowe wystawiali więc rodzaj zaświadczeń, żeby upoważniony mógł odebrać odpowiednią sumę „prawdziwych” pieniędzy ze skarbca. Takie były początki pieniądza papierowego, który zaistniał na skalę powszechną w XVIII w.

Pieniądz elektroniczny to odpowiednik wartości rzeczywistego pieniądza, ale przechowywany elektronicznie na kartach czy należących do właściciela pieniądza urządzeniach.

PIN (skrót od angielskiego Personal Identification Number) to indywidualny numer osobisty służący do potwierdzenia przeprowadzenia transakcji. PIN najczęściej stosowany jest podczas wypłaty pieniędzy w bankomacie lub dokonywania płatności za pomocą karty płatniczej.
Kod PIN to kombinacja czterech cyfr (od 0000 do 9999), która stanowi zabezpieczenie kart debetowych lub kredytowych. Zwykle trzykrotne wpisanie PIN-u skutkuje zablokowaniem nośnika (karty płatniczej), umożliwiając wykonanie operacji.

Płatność elektroniczna (e-płatność) dokonywana jest przez internet, z komputera stacjonarnego lub urządzenia mobilnego, smarfona lub tabletu. Wraz z rozwojem handlu internetowego zaczęli powstawać pośrednicy realizujący płatności w ten sposób, że udziela się im zgody na dostęp do własnego rachunku w banku lub numer karty płatniczej dla realizacji konkretnej transakcji, pośrednik pobiera pieniądze i natychmiast informuje sprzedawcę, iż są one dla niego dostępne. Dzięki temu sprzedawca może niezwłocznie wysłać towar. Pośrednicy pobierają za to prowizje od sprzedawców i są one na ogół niższe niż prowizje od transakcji kartami płatniczymi. Kwestią sporną w przypadku płatności elektronicznych jest zakres dostępu do rachunku przez pośrednika. Problemem prawnym w przypadku e-płatności jest zakres dostępu do rachunku bankowego klienta przez pośrednika oraz jego odpowiedzialność za transakcję.

Płatność kartą - kartą można zapłacić za wszelkiego rodzaju towary i usługi, wszędzie tam, gdzie jest ona akceptowana, czyli tam, gdzie są terminale płatnicze.

Płatność za pobraniem, czyli przy odbiorze, jest jedną z możliwych form płatności podczas robienia zakupów w sklepach internetowych. Płatności za pobraniem dokonuje się dopiero w chwili dostarczenia zakupów, na przykład przez kuriera. Płacić można gotówką, ale kurierzy z reguły są już wyposażeni w mobilne terminale płatnicze, dlatego możliwe jest również płacenie kartą lub przez aplikację mobilną w smartfonie.

Źródło: https://bankomania.pkobp.pl/bankowiki/