Międzynarodowy Dzień Świadomości Zagrożenia Hałasem

Na hałas negatywnie wpływający na zdrowie jest narażonych 44% Europejczyków. To drugi największy problem ekologiczny Unii Europejskiej, po zanieczyszczeniu powietrza. Według niedawnego raportu Światowej Organizacji Zdrowia, hałas może powodować nie tylko uszkodzenia słuchu, choroby układy krążenia, trudności w uczeniu się (u dzieci) i zaburzenia snu. Raport przygotowany na zlecenie federacji Transport & Environment w 2008 wskazuje, że hałas może być odpowiedzialny za 50000 ataków serca rocznie, a także 5% udarów w Europie. Z powodu hałasu cierpią słabsi członkowie społeczeństwa – dzieci, osoby starsze i już teraz schorowane. Hałas może negatywnie wpływać na rozwój płodu poprzez podwyższanie poziomu stresu u kobiety ciężarnej. Szacuje się, że społeczne koszty hałasu wynoszą 0.4% PKB Unii Europejskiej.

Ogólnie w Polsce standardy ochrony przed hałasem są bardzo niskie. Dopuszczalne poziomy hałasu z pojazdów są tak wysokie, jakby po II wojnie światowej nie było w zasadzie żadnego postępu technicznego w tej mierze. Jesienią 2012 roku ówczesny minister środowiska Marcin Korolec ugiął się pod presją samorządów chcących oszczędzić na ekranach akustycznych i bardzo mocno podwyższył dopuszczalne normy hałasu w środowisku. W większości przypadków dopuszczają one hałas dużo wyższy niż próg uciążliwości dla zdrowia, wyznaczony przez WHO na 55 dB. Jeszcze bardziej obniżają je samorządy. W programach walki z hałasem, które każde miasto musi mieć, zwykle przewidują podjęcie jakichkolwiek działań tylko przy przekroczeniach o 10 i więcej dB. Biorąc pod uwagę nadzwyczaj liberalne normy, a także to, że skala decybeli jest logarytmiczna, realnie możemy liczyć na uwzględnienie naszej okolicy w planie walki z hałasem tylko wtedy, gdy poziom hałasu przekracza prób szkodliwości kilkunastokrotnie (np. powyżej 70 lub powyżej 75 dB). Sytuację utrudniają również wyśrubowane normy dla mierników hałasu, których wskazania mogą mieć moc prawną. Muszą mieć certyfikat  dokładności 1 decybela, chociaż przy dużych przekroczeniach wystarczyłaby tańszy miernik o mniejszej dokładności, aby stwierdzić przekroczenie.

Wśród stałych źródeł nadmiernego hałasu największe znaczenie ma właśnie hałas komunikacyjny. Hałas powodują samochody, tramwaje, ale także kolej. Wbrew pozorom, ekran akustyczny to nie jedyne lekarstwo. Aby obniżyć hałas samochodowy, można stosować ciche nawierzchnie, obniżać natężenie i prędkość ruchu (w niektórych krajach stosuje się ograniczenia prędkości do 30 km/h obowiązujące tylko w nocy, aby spełnić nocne normy hałasu, bardziej rygorystyczne niż dzienne). Trochę ulgi może spowodować też poprawa płynności ruchu, na przykład rondo zamiast skrzyżowania z sygnalizacją.

W niektórych miejscach także hałas instalacyjny może skutecznie uniemożliwić  spokojny sen. To na przykład wentylatory. System wentylacyjny niskiej jakości zainstalowany w wielosalowym kinie, z którego co noc trzeba usuwać wyziewy popcornu, może zniszczyć klimat akustyczny tysiącom okolicznych mieszkańców.

Jak walczyć z hałasem? Poziom hałasu z konkretnego samochodu może sprawdzić policja.  Poziom hałasu wewnątrz budynku może sprawdzić Sanepid, w środowisku – lokalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. Coraz częściej zdarza się, że za nadmierny hałas przyznawane są wysokie odszkodowania – ostatnio wygrali na przykład mieszkający przy drodze krajowej w Strykowie i w pobliżu lotniska w Balicach.

ttps://www.ekokalendarz.pl/dzien-swiadomosci-zagrozenia-halasem/#more-131