Pierwotni ludzie nie zdawali sobie, czym są pieniądze, bo ich po prostu nie potrzebowali.

Wymiana odbywała się na zasadzie wymiany handlowej towar za towar, towarem było wszystko, co miało jakąś wartość np. żywność, narzędzia, tkaniny czy ozdoby. Ta forma wymiany towar za towar zwana jest  BARTEREM.

Początkowa wymiana towarowa było dokonywana między najbliższymi sąsiadami lub kupcami. W krajach rolniczych wartość różnych rzeczy przeliczano na zboże. Ziarno miało tę zaletę, że można je było odsypywać bądź dosypywać w dowolnych ilościach i w ten sposób płacić za dany towar.

Ludy, u których większą rolę odgrywało pasterstwo i hodowla, za środek płatniczy uznawały bydło. Jednym z najbardziej rozpowszechnionych towarów była sól. W Polsce bardzo długo właśnie jej używano jej jako środek płatniczy.

Najlepszym dowodem na to, że sól odgrywała u nas rolę pieniądza, jest powiedzenie „słono za coś płacić”. 

W krajach słowiańskich towary wymieniano też chętnie na miód i skóry. Wszystkie te towary, które wymieniano zwane są PŁACIDŁAMI.

W niektórych rejonach świata ludzie doszli jednak do wniosku, że najwygodniejszą formą środka płatniczego są metale. Początkowo w obiegu znajdowały się po prostu nieobrobione bryłki metalu, żelazo oraz miedź i jej stopy, a później metale szlachetne. Przy zakupie danego towaru trzeba było za każdym razem odważać wynegocjowaną ilość metalu, co było bardzo uciążliwe.  Każdy, kto chciał handlować, musiał mieć przy sobie wagę i kowadełko, na którym w razie potrzeby ciął rozgrzany metal. Niektórzy kupcy zaczęli więc wybijać na kawałkach metalu swoje stemple, gwarantując w ten sposób, że mają one odpowiednią wagę i odlane zostały z niezafałszowanego kruszcu.

I tu niepodważalną rolę odegrali Fenicjanie, a zwłaszcza ich miasta Ugarit, Byblos, Sydon i Tyr, które prowadziły  z niemal wszystkimi państwami ówczesnego świata.

                                                              WKRÓTCE