Gdy ciepło w lutym, zimno w marcu bywa, długo trwa zima, to rzecz niewątpliwa.

Gdy luty ciepły i po wodzie, wiosna późno nastąpi i będzie po chłodzie.

Gdy luty z wiatrami, rychła wiosna przed nami.

Gdy mróz w lutym ostro trzyma – wtedy już niedługo zima.

Gdy na Gromniczną jest ładnie, dużo śniegu jeszcze spadnie.

Gdy święty Maciej lodu nie roztopi, będą długo chuchali w zimne ręce chłopi.

Gdy w Gromniczną z dachów ciecze, to się zima długo wlecze.

Gdy w lutym wiatry północne wieją, są urodzajów nadzieją.

Gdy w początku lutego burze i śniegi, początek wiosny już niedaleki,

ale gdy słońce ciepło świeci, wiosna tak prędko nie przyleci.

Idzie luty – włóż ciepłe buty.

Jak w zimie piecze, to w lecie ciecze.

Jak na Matkę Boską Gromniczną, tak na Świętego Józefa.

Jak śnieg w świętego Błażeja, pogodna będzie Wielka Niedziela.

Kiedy w Gromniczną gęś chodzi po wodzie, to będzie na Wielkanoc chodzić po lodzie.

Luty gdy wiatrów i mrozów nie daje, prowadzi rok słotny i nieurodzaje.

Luty stały – latem upały.

Na dzień świętej Doroty ma być śniegu nad płoty.

Na świętego Ludwika na grudzie koń utyka.

Na świętego Macieja pierwsza wiosny nadzieja.

Na święty Maciej lody wróżą długie chłody, a gdy płyną już strugą,

to i zimy niedługo.

O świętej Dorocie pojedziesz po błocie.

Po świętej Dorocie wyschną chusty na płocie.

W dzień Agaty, jeśli słonko przez okienko zajrzy do chaty,

to wiosenka na świat podgląda zza zimowej kraty.

W lutym aura burzliwa, wiosna rychliwa.