Geneza święta jest przede wszystkim związana

z walką o ośmiogodzinny dzień pracy. 

O godziwe warunki pracy i płacy walczyły na ulicach Chicago

tysiące pracowników – wśród nich także emigranci z Polski.

Święto Pracy wprowadziła w 1889 roku

na kongresie w Paryżu II Międzynarodówka Socjalistyczna,

wyznaczając na dzień obchodów

właśnie rocznicę zajść w Chicago. 

Rodzący się wówczas ruch związkowy,

bez względu na różnicę nurtów ideowych,

przyjął ten dzień za swoje święto. 

Obchody były organizowane zarówno

przez lokalne związki zawodowe, jak i przez partie polityczne, 

które wpisały do swoich programów prawa pracownicze.

Na ziemiach polskich przodowała w tym

Polska Partia Socjalistyczna Józefa Piłsudskiego,

zaś po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku

– Związek Zawodowy Polski.