Od pewnego już czasu wyczekiwano go. Dzieci pisały do niego listy, ćwiczyły kolędy i piosenki na jego cześć. Powtarzano pacierze. Gdy minęło południe po szkole rozeszła się wieść, że ze Wschodu, od strony Rutek, w towarzystwie dwóch akolitów,  nadchodzi św. Mikołaj.

Wszyscy z radością, ale i lekkim lękiem, zebrali się na auli. Dzieci i nauczyciele śpiewali pieśni. W końcu w korytarzach szkolnych rozległ się dźwięk dzwonków. Na aulę weszli akolici, a za nimi św. Mikołaj w pięknych biskupich szatach. Przywitał zebranych, podchodził do dzieci, wypytywał o ich zachowanie, o ich pragnienia. Niektórych pytał modlitw, inni recytowali krótkie wiersze, śpiewali piosenki.

Mikołaj wspomniał o swojej misji, jaką od 17 wieków wypełnia na całej Ziemi. Zachęcił dzieci do uczciwości i szlachetności. Napomniał też niegrzecznych. Gdy jednak zobaczył u wszystkich szczerą chęć poprawy zasiadł na biskupim tronie i rozdał dzieciom tak długo oczekiwane prezenty. Z każdym zamienił jeszcze słowo, gdyż ten święty zna dobrze serca wszystkich dzieci.

Na koniec obdarowani i uradowani uczniowie śpiewali kolędy. Mikołaj pożegnał się gdyż czeka go jeszcze wiele pracy. Niosąc radość, nadzieję, ale i drobne upominki, udał się do innych wsi i miast.