17 września 1939 roku, zgodnie z paktem Ribbentrop-Mołotow, Armia Czerwona zaatakowała wschodnie tereny Rzeczpospolitej, wspierając natarcie armii niemieckiej atakującej od zachodu. Wojsko Polskie załamało się, nie będąc w stanie obronić kraju przed zmasowanym uderzeniem dwóch przeciwników. Kampania wrześniowa skończyła się porażką.
 

Do niewoli powędrowały dziesiątki tysięcy żołnierzy, w tym również i tych pojmanych i aresztowanych przez czerwonoarmistów. W specjalnie wydzielonych obozach w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie skupiono blisko 15 tys. polskich żołnierzy, wśród których większość stanowili oficerowie i podoficerowie Wojska Polskiego w liczbie 8700.
 

W obozie w Kozielsku znalazło się 5 tys. osób, z czego 4,5 tys. Oficerów, w Starobielsku 3,8 tys. i praktycznie wszyscy mieli stopień oficerski, w Ostaszkowie znalazło się 6,3 tys. żołnierzy, przede wszystkim członków Korpusu Ochrony Pogranicza, w tym 400 oficerów.
 

Jeńcy z Kozielska, Starobielska i Ostaszkowa początkowo mieli możliwość korespondowania z rodzinami przebywającymi na wolności. Listy z obozów docierały do okupowanej Polski regularnie. Latem 1940 roku wiadomości przestały przychodzić. Już wtedy rodziny zadawały pytania o losy swoich bliskich. Niepokój nasilał się wraz z upływającym czasem, gdyż zerwanie kontaktu mogło oznaczać najgorsze.
 

5 marca 1940 roku na najwyższych szczeblach władzy ZSRR zapadła decyzja o zlikwidowaniu polskich jeńców wojennych. .
 

"Rozstrzelanie bez wzywania aresztowanych i bez przedstawiania zarzutów [...]”
 

Autorem pomysłu zlikwidowania Polaków bez sądu był ówczesny Ludowy Komisarz Spraw Wewnętrznych ZSRR, Ławrientij Beria. Pod dokumentem zatwierdzającym podpisał się Józef Stalin.
 

Krwawa likwidacja kolejnych obozów rozpoczęła się 3 kwietnia 1940 roku.
 

W lesie , na polanie wykopany był głęboki dół. Polacy mieli zająć miejsce na jego brzegu i uklęknąć. Opornych kneblowano (niektórych trocinami, co wykazały sekcje zwłok) i związywano im ręce. Często oprawcy zakładali ofiarom worki na głowy. Śmierć odbywała się przez pojedynczy strzał w tył głowy z niedużej odległości z pistoletów niemieckiej marki. Doskonale przygotowana egzekucja, która już wtedy była obliczona na przeniesienie winy na Niemców. Następnie ciała spychano do rowu i układano w stosy. I tak przybywały kolejne transporty. Zabitych Polaków ułożono w ośmiu potężnych dołach, które po zakończeniu likwidacji zostały zasypane i starannie ukryte.
 

13 maja 1940 roku NKWD zakończyło makabryczną operację, o której nikt nigdy miał się nie dowiedzieć.
 

Ale…..13 kwietnia 1943 r. niemiecka radiostacja podała wiadomość, iż na terenie Lasku Katyńskiego zostały odnalezione masowe groby polskich oficerów rozstrzelanych przez Sowietów podczas okupowania tych rejonów przez Armię Czerwoną.