Potrzebę wprowadzenia tematyki oszczędności do szkolnych programów nauczania

postulowano w Polsce już w XVIII wieku,

m.in. w materiałach utworzonej w 1773 r. Komisji Edukacji Narodowej,

pierwszego w Europie nowożytnego Ministerstwa Oświaty.

Do idei uzupełnienia programów szkolnych o zagadnienia dotyczące

oszczędności i racjonalnego gospodarowania pieniędzmi

powrócono kilka lat po odzyskaniu przez Polskę niepodległości.

W 1925 r. Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Stanisław Grabski

wydał okólnik głoszący,

że dzieci i młodzież należy uczyć umiejętności i zasad oszczędzania pieniędzy.

Nauka miała być realizowana poprzez system szkolnych kas oszczędności.

Pierwsze kasy szkolne, w których uczniowie mogli gromadzić swoje kieszonkowe,

powstały w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych pod koniec XIX w.

Na ziemiach polskich idea SKO rozwijała się głównie w zaborze austriackim.

  Po odzyskaniu niepodległości, dzięki okólnikowi Grabskiego,

tworzenie SKO zostało uregulowane prawnie.

W styczniu 1935 r. szkolne kasy oszczędności zostały oddane

pod kuratelę Pocztowej Kasy Oszczędności (dzisiejszego PKO Banku Polskiego),

największej instytucji oszczędnościowej II RP.

Okólnik z 1935 r. dotyczący organizowania szkolnych kas oszczędności w oparciu o Pocztową Kasę Oszczędności

W roku szkolnym 1934/1935 r. do SKO organizowanych przez PKO

przystąpiło ponad 5,5 tys. szkół,

a książeczki oszczędnościowe otworzyło prawie 0,5 mln uczniów.

Do wybuchu II wojny SKO działało w blisko 14 tysiącach szkół

i skupiało ponad milion uczniów.

Prowadzenie SKO traktowane było jako ważny element edukacji społecznej

w rodzącej się po latach zaborów państwowości polskiej.

Zdjęcie przedstawiające dzieci oszczędzające w SKO w szkole podstawowej im. prezydenta Ignacego Mościckiego w Kowlu
(fotografia: Narodowe Archiwum Cyfrowe)

Od samego początku PKO wspierała działania szkół uczestniczących

w SKO oraz pracujących w nich nauczycieli.

Do szkół przekazywane były materiały dydaktyczne,

poradniki dla nauczycieli, czasopisma dla młodzieży („Młody Obywatel”),

a ponadto PKO organizowała konkursy z atrakcyjnymi nagrodami finansowymi i rzeczowymi.

Okładka pierwszego numeru „Młodego Obywatela” (zbiory Przemysława Wiśniewskiego)

 Dynamiczny rozwój SKO został zahamowany wraz z wybuchem II wojny światowej.

Źródło: http://www.pkobp.pl/80-lat-sko/historia-sko-pko-banku-polskiego/do-1939-r/