Korzystając z materiałów ze strony osehero.pl Poradnik dla nauczycieli „FOMO i problemowe używanie Internetu” przygotowałam warsztaty profilaktyczne dla uczniów klas 8 na temat: Internet - wróg czy przyjaciel? Cyberbezpieczeństwo i cyberprzemoc.

W trakcie zajęć omówiliśmy czym dla dzisiejszej młodzieży jest Internet. Uczniowie w grupach zastanawiali się, jakie niesie ze sobą korzyści, a jakie zagrożenia.

Uczniowie opowiadali, dlaczego tak często sięgają po telefon, korzystają z mediów społecznościowych, dlaczego ludzie tak chętnie wszystkie swoje działania, plany, wydarzenia z życia przedstawiają na różnych portalach. Wyjaśniłam uczniom czym jest FOMO, kogo może dotknąć i czego obawiają się ludzie z wysokim poziomem FOMO. Uczniowie mówili, że w wielu przypadkach jest rywalizacja pomiędzy uczniami, kto ile postów zamieści, ile i jakie filmiki nagra. Na szczęście potrafią przynajmniej niektórzy potrafią jeszcze funkcjonować bez ciagłego patrzenia w telefon, nie obawiają się, że na przykład czas spędzony w szkole, kiedy nie korzystają ze swoich telefonów, jest czasem, kiedy „wypadną z obiegu”. Podczas warsztatów wyjaśniłam młodzieży czym jest fonoholizm i wspólnie zastanawialiśmy się dlaczego w dzisiejszych czasach tak trudno wyobrazić sobie życie bez Internetu. Dla uczniów i nie tylko, telefon jest urządzeniem wielofunkcyjnym, a Internet stanowi dla nich źródło wiedzy, rozrywki, kontroli działań innych, „reklamę” swoich. Na szczęście uczniowie zdają sobie sprawę, że ciągłe „szperanie” w Internecie powoduje, że ich relacje w realnym świecie często się przez to psują. Zauważają również, że nadmierne spędzanie czasu przez ekranami jakichkolwiek urządzeń powoduje u nich spadek aktywności fizycznej, problemy ze wzrokiem, prawidłową postawą, bólami głowy czy pleców.

Następnie szukaliśmy odpowiedzi dlaczego ludzie uzależniają się od Internetu, gier i dlaczego często próby ograniczenia nadmiernego korzystania z Internetu czy gier kończą się porażką.

Uczniowie mają świadomość, że Internet może być zarówno przyjacielem, jak i wrogiem. Wiedzą, w jaki sposób mogą skorzystać z jego zasobów, ale zdają sobie również sprawę z zagrożeń. Niestety, nie wszyscy zdają sobie sprawę, że im więcej czasu spędzają w wirtualnym, wykreowanym przez kogoś świecie, w tym większym stopniu uznajemy go za coś prawdziwego. Część uczniów, mimo szerokiej edukacji w zakresie cyberzagrożeń, bezgranicznie wierzy we wszystko, co znajdują w Internecie, który kreuje ich światopogląd. Koniecznym jest zatem prowadzenie edukacji i uświadamianie młodzieży zagrożeń. Podczas zajęć zwróciłam również uwagę, gdzie uczniowie mogą szukać pomocy, jeżeli staną się ofiarami cyberprzemocy lub będą świadkami cyberprzestępstwa.

Na zakończenie warsztatów zaproponowałam uczniom zabawę, którą znają od przedszkola, czyli „Głuchy telefon”. Jako hasło początkowe podałam: „W czasie wakacji będę relaksować się i wypoczywać”.

Hasło końcowe brzmiało: „Stalking w internecie”. Wydaje mi się, że istotny wpływ na skojarzenia uczniów miał fakt, że przed podaniem hasła powiedziałam, że poprzez zabawę w głuchy telefon, chciałabym Wam pokazać uczniom, że nie zawsze jest prawdziwe, to co się usłyszy w internecie.

Zajęcia podsumowała jedna z uczennic stwierdzając, że bardzo często sugerujemy się czyjąś opinią, czyimś zdaniem, albo boimy się wyrazić swoje zdanie, żeby nie być narażony na krytykę w wirtualnym świecie.