Czy wiecie, kiedy powstała telewizja? Wielu z Was powie: „W XX wieku”, ale my temu zaprzeczymy.

Niedawno dowiedzieliśmy się, że telewizja powstała ponad 40 tys. lat temu, bowiem rysunki namalowane we francuskiej jaskini Lascaux, były właśnie jej początkiem. Jednak co wspólnego mają rysunki z telewizją? My już wiemy… realizują główną rolę telewizji, jaką jest odwieczne marzenie przekazywania informacji. A o tym opowiedział nam pan przewodnik po wrocławskim oddziale TVP, redaktor Piotr Kasprzycki.

Uczniowie klas IV-VI podczas wykładu o początkach telewizji

To były początki telewizji, jednak by powstała naprawdę, trzeba było odkryć prawa fizyki, dotyczące przekazywania obrazu na odległość. Stworzono zatem pierwszą kamerę, zwaną camera obscura (z łac. ciemna komnata), urządzenie optyczne umieszczone wewnątrz ciemnego pudełka. Pierwsza kamera była niema, nagrywano nią obraz, a osobno nagrywano dźwięk na magnetofonie.

Camera obscura (bezdźwiękowa) i pierwsza kamera dźwiękowa (czas nagrywania, tylko 3 minuty)

W okresie międzywojennym telewizja już istniała, ale miała charakter eksperymentalny. Nagrywano dźwięk i obraz na drut pokryty substancją elektomagnetyczną (był to tzw. magnetofon drutowy).

Magnetofon drutowy

W końcu nadszedł czas, by ujrzeć profesjonalną kamerę i siebie na ekranie telewizora. Nasz pan przewodnik wyjaśnił, dlaczego kamera ma dwa mikrofony i w jakich sytuacjach są one wykorzystywane.

Profesjonalna kamera telewizyjna

Następnie udaliśmy się do pomieszczenia zwanego reżyserką, w którym siedzi osoba odpowiedzialna za nagranie programu informacyjnego.

Reżyserka S3

Zaraz po tym, pan Piotr zaprosił nas do studia telewizyjnego. Redaktor objaśnił, do czego służy mikroport oraz, jak przystało na pracownika telewizji, wyjaśnił „obrazowo”, jaką rolę odgrywają kolory w kontekście techniki telewizyjnej. Dowiedzieliśmy się, czym jest green screen, blue box oraz przekonaliśmy się, jak to jest być niewidzialnym.

Pan redaktor wyjaśnił, dlaczego w TV należy stosować mocny makijaż. W studiu telewizyjnym temperatura może osiągać nawet 50 st. Celsjusza. Zdradził nam również, że prezenter wcale nie uczy się tekstów na pamięć, tylko czyta tekst wyświetlany na prompterze.

Studio telewizyjne

Przyszli prezenterzy pogody :)

Zaskoczyła nas uboga scenografia studia telewizyjnego, ale dziennikarz wyjaśnił, że nie musi być ona bogata. Ważne, by współgrała z treścią.

Wyjątkowo zainteresował nas pokój aparatury centralnej, w którym odbywa się główna kontrola jakości emisji. Pan Piotr podkreślił, że w tym pokoju nie można nigdy przypadkowo nacisnąć żadnego guzika.

Pokój aparatury centralnej

Następnie udaliśmy się do studia mniejszych form artystycznych i dowiedzieliśmy się, że tutaj nagrywany jest program wybitnego, wrocławskiego językoznawcy, prof. Jana Miodka pt. „Ojczyzna-polszczyzna”. Pan przewodnik wyjaśnił, jak łatwo jest wprowadzić samolot do studia, ponieważ tło jest nakładane na postać cyfrowo. Pan Piotr opowiedział nam również o specyfice języka telewizji i o tym, że prezentacja informacji jest prawdziwą sztuką, której dziennikarz uczy się latami.

Studio mniejszych form artystycznych

Ostatnim punktem wycieczki po gmachu telewizji było zwiedzenie największego i najpiękniejszego w Europie studia telewizyjnego. Faktycznie wielkie pomieszczenie zrobiło na nas ogromne wrażenie. Jego powierzchnia to 800 m kw., a wysokość - 18 m. Ściany posiadają otwory po to, by w studiu nie było echa, a dźwięk był krystalicznie czysty. W nim odbywają się największe, wrocławskie telewizyjne produkcje, teleturnieje, ważne programy publicystyczne i koncerty.

Duże studio telewizyjne

Po dwugodzinnym zwiedzaniu udaliśmy się na obiad do jednej z popularnych restauracji.

Zaraz po posiłku spotkaliśmy się z panią przewodnik Muzeum Historycznego Wrocławia, która podczas godzinnego spaceru po wrocławskim rynku opowiedziała nam mity i legendy tego przepięknego miejsca. Dowiedzieliśmy się m. in., kogo za karę umieszczano w metalowej klatce, jak udowadniano, że kobieta jest czarownicą i kiedy pojawiają się prawdziwe krasnale. Pani Przewodnik chętnie opowiadała na pytania i była zaskoczona naszą ogromną wiedzą.

Opowieść mitach i legendach Wrocławia

Spotkanie z wyjątkowymi postaciami