Powstanie w getcie warszawskim było zbrojnym zrywem przeciwko niemieckiej okupacji, który wybuchł 19 kwietnia 1943 roku. Było to pierwsze powstanie miejskie w okupowanej Europie i największe powstanie żydowskie podczas II wojny światowej. Głównym celem powstańców, zorganizowanych w Żydowskiej Organizacji Bojowej oraz w Żydowskim Związku Wojskowym, było przeciwstawienie się planowi Niemców, mającemu na celu ostateczną likwidację getta. Walki trwały około miesiąca, a zdesperowani, źle uzbrojeni żydowscy bojownicy stawiali opór przeważającym siłom niemieckim, używającymi nawet czołgów i miotaczy ognia. Powstanie zakończyło się zniszczeniem getta, ale stało się symbolem odważnego i desperackiego oporu w obliczu nieludzkiego terroru i eksterminacji.