Wiecie, że skarby wykopywane z ziemi mają wiele wspólnego z oszczędzaniem?
Zastanawiacie się jak to możliwe...
Pomyślmy nad tym wspólnie.

Najpierw musimy dowiedzieć się skąd się wzięła idea oszczędzania?

Wyobraźcie sobie, że sięga ona początków rodzaju ludzkiego. Już człowiek pierwotny wiedział, że musi oszczędzać. Oczywiście na początku ludzie myśleli o... jedzeniu. Wiedzieli, że nie można zjeść na raz całej żywności, że część musi zostawić na później. Polowanie na dziką zwierzynę było wtedy bardzo trudne. Pamiętajcie, że ludzie pierwotni nie posiadali takiej broni, jaką dysponujemy w naszych czasach. Polowano za pomocą kamieni, pułapek i włóczni. Gdyby zjedli całe upolowane zwierze jednego dnia, to nazajutrz mogliby głodować. Przecież nie mieli pewności, że myśliwi znów będą mieli szczęście w trakcie polowania. Musieli zatem porcjować łupy, by zaoszczędzić pożywienie na kolejny dzień.
Kiedy ludzie nauczyli się uprawiać ziemię oszczędzali... nasiona roślin. Tak, tak. Oszczędzali ziarno zbóż, to znaczy, że nie wykorzystywali całych plonów od razu po ich zebraniu. Część z nich zostawiali, aby wiosną móc je zasiać, a latem zebrać nowy plon. Można powiedzieć, że oszczędzali aby zainwestować.

Pomyślicie, że to dziwne, ale... bankowość wynaleziono wcześniej niż pieniądze.
Dawno temu, w starożytnej Mezopotamii świątynie i królowie przyjmowali do swoich bezpiecznych magazynów zboża i towary, w zamian wydając ich właścicielom gliniane tabliczki z pokwitowaniem. Później, po upowszechnieniu się metalowych pieniędzy, te same magazyny przyjmowały też złoto i srebro.

W czasach wojen nawet państwowe i świątynne magazyny nie mogły być bezpieczne. W obliczu nieprzyjacielskiego najazdu ludność często zakopywała posiadane oszczędności w ziemi. Po odejściu najeźdźców ukryte w ten sposób pieniądze można było odkopać. Oczywiście, o ile właściciel przeżył. Często bywało niestety inaczej - dlatego do dziś znajduje się garnki z rzymskimi monetami z IV w., czyli z czasów największych najazdów barbarzyńców.