Kiedy ludzie zorientowali się, że barter bywa zbyt skomplikowany, wymyślili, że zamiast wymieniać jeden towar na drugi mogą przeliczać wartość każdego towaru i wyrażać ją w umownej jednostce. Ta jednostka to właśnie płacidło. Mogło nim być prawie wszystko: muszle, pióra, kamienie, zwierzęta itd. Żeby jednak można było uznać dany towar za płacidło, musiał on spełniać kilka warunków:

• każdy członek danego społeczeństwa zgadzał się na używanie tego towaru jako płacidła

• każdy zgadzał się, że można tym towarem płacić za różne rzeczy – inne towary i usługi

• każdy zgadzał się, ze ten towar ma określoną stałą wartość

• każdy zgadzał się stosować dany towar jako formę zapłaty.

Źródło: G. Bailey, F. Law, Moje pieniądze, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2009, str. 8.