Kiedy handlarze z różnych państw zaczęli podróżować w celu zdobycia towarów z dalekich miejsc, musieli pokonywać setki kilometrów narażeni na napady rabusiów. Dlatego przewożenie ze sobą dużych sum pieniędzy stało się bardzo niewygodne, a nawet niebezpieczne.

Zamożne rodziny z północnych Włoszech wpadły na pomysł założenia instytucji, która umożliwiła handlarzom bzpieczniejsze podróże: handlarz wpłacał określoną sumę w banku z jednym mieście, dostawał za to kwit potwierdzający jego wpłatę. Z kwitem tym jechał do innego miasta i tam pokazywał kwit w innym oddziale tego samego banku. Dzięki temu mógł wypłacić pieniądze na miejscu, zamiast wieźć je ze sobą.

Z czasem banki rozwinęły swoją ofertę, proponując handlarzom kredyty, np. na sfinansowanie dużej wyprawy zamorskiej. Bank miał dzięki temu udziały w zyskach z handlu. Skoro banki najczęściej podpisywały umowy z kupcami, zaczęto je nazywać kupieckimi.

Źródło: G. Bailey, F. Law, Moje pieniądze, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2009, str. 132-133.