19.05.2016

A po wojnie...

Po wyzwoleniu budynek przeszedł ponownie w użytkowanie szkoły. Był on jednak zdewastowany przez wycofujące się wojska niemieckie. Szkołę wyremontowano w czynie społecznym, dzięki pomocy rodziców i składkom społeczeństwa.

Budynek ten był obiektem drewnianym, szalowanym i malowanym z zewnątrz; w środku położono tynki i boazerię. Podłogi były z desek, na korytarzu położono ciemne płytki lastrikowe. W budynku mieściło się 6 izb lekcyjnych, pomieszczenie na kuchnię, kancelaria szkoły oraz korytarz, który pełnił też funkcję szatni.

img img

Makieta dawnego budynku szkoły wykonana przez lokalnego kolekcjonera pamiątek, p. Zygmunta Drewicza

  

Pod koniec lat 50-tych powstał w szkole Zespół Muzyczno-Taneczny pod kierunkiem pani Plewko (choreografia) i pana Nojszewskiego (muzyka). Członkowie zespołu tańczyli polskie tańce ludowe w regionalnych strojach, zdobywając wysokie miejsca w konkursach powiatowych.

Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych w budynku szkolnym działała również placówka oświaty dorosłych. Organizowane tam były kursy ogólnokształcące dla dorosłych, kursy czytania i pisania oraz rachunków zwane „kursami dla analfabetów”. W szkole odbywały się sesje Gromadzkiej Rady Narodowej i posiedzenia Prezydium tejże Rady, zebrania wiejskie, a także wybory.

Zakładem opiekuńczym szkoły była przez wiele lat Fabryka Nakryć Stołowych. Zakład pomagał szkole rozwiązywać ważne problemy: zapewniał autokar na wycieczki szkolne, pomagał w remontach, kupował dla szkoły niezbędne brakujące wyposażenie, a nawet opał. Młodzież szkolna odwzajemniała się organizując występy na rzecz zakładu.

42
Dodaj Komentarz
  • 9
  • 15
  • 7
Komentarze