SKO w "pigułce"

Pierwsze wzmianki dotyczące wprowadzenia do nauczania programu, który zawierałby zagadnienia dotyczące oszczędzania widniały w materiałach Komisji Edukacji Narodowej, jednak dopiero kilka lat po odzyskaniu przez Polskę niepodległości  w 1925 r. Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Stanisław Grabski wydał okólnik głoszący, że dzieci i młodzież należy uczyć umiejętności i zasad oszczędzania pieniędzy. Nauka miała być realizowana poprzez system szkolnych kas oszczędności. Pierwsze kasy szkolne, w których uczniowie mogli gromadzić swoje kieszonkowe, powstały w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych pod koniec XIX w. Po odzyskaniu niepodległości, dzięki okólnikowi Grabskiego, tworzenie SKO zostało uregulowane prawnie. W styczniu 1935 r. szkolne kasy oszczędności zostały oddane pod kuratelę Pocztowej Kasy Oszczędności (dzisiejszego PKO Banku Polskiego), największej instytucji oszczędnościowej II RP. W roku szkolnym 1934/1935 r. do SKO organizowanych przez PKO przystąpiło ponad 5,5 tys. szkół, a książeczki oszczędnościowe otworzyło prawie 0,5 mln uczniów. Do wybuchu II wojny SKO działało w blisko 14 tysiącach szkół i skupiało ponad milion uczniów. Prowadzenie SKO traktowane było jako ważny element edukacji społecznej w rodzącej się po latach zaborów państwowości polskiej.

Po wojnie w 1945 r. PKO zaczęła inicjować różnego rodzaju akcje propagujące idee oszczędzania oraz racjonalnego gospodarowania dostępnymi zasobami. Od 1947 r. PKO zaczęła organizować SKO na dużą skalę. Działalność szkolnych kas oszczędności wpisywała się w obowiązujący po wojnie model wychowania dzieci i młodzieży. Promocja idei SKO realizowana była m.in. przy pomocy dostarczanych do szkół materiałów propagandowych, w tym m.in. gazet (wznowiono wydawanie „Młodego Obywatela”, ale w formie gazetki ściennej), broszur (ich tytuły, np. „Jesteśmy na dorobku”, odpowiadały wyzwaniom stojącym przed Polską), zbiorów opowiadań. PKO organizowała również konkursy dla szkół, uczniów i nauczycieli, w których można było wygrać bardzo pożądane w okresie PRL produkty.