Na północny wschód od wsi, na lewym brzegu strumyka Pisa, wznosi się góra zwana Kadykową Górą, zapewne od rosnących tam jałowców. Istnieją hipotezy, że na tej wysokiej ponad sto metrów górze Prusowie mieli obronny gród. Nic w tym jednak pewnego. Pierwsze wzmianki o tej miejscowości pochodzą z lat 1332-1336. Zakon krzyżacki wydał wówczas przywilej lokacyjny na majątek szlachecki dla rycerza Eilenburga, pochodzącego zapewne z miejscowości o tejże nazwie z Saksonii. Przy majątku powstała od razu wieś szlachecka. W 1414roku wieś i majątek poniosły ogromne straty w czasie wojny polsko-krzyżackiej, zwanej głodową. Spłonął wtedy także i kościół. Łączne straty obliczano na 4500 grzywien. Według danych z 1889 roku Galiny wraz z folwarkami Galinki, Kadyki i Tynga zajmowały obszar 1260 ha. Należały ciągle do zu Eulenburgów, którzy wyrośli na potężny ród junkiersi i posiadali już tytuł grafów. Do Eulenburgów Galiny należały do 1945 roku. Szkoła powstała w Galinach przy kościele zaraz po zwycięstwie reformacji, to jest tuż po 1525 roku. W 1737 roku zreorganizowano ją i poddano nadzorowi państwowemu, wprawdzie i nadal sprawowanemu przez duchownych ewangelickich. W 1935 roku zatrudniano 3 nauczycieli, uczęszczało w niej 130 uczniów. Powszechny spis ludności z 17 maja 1935 roku zarejestrował w Galinach 800 mieszkańców. Zwały się one wtedy urzędowo Gallingen. Cennymi zabytkami Galin są: zespół dworski, kościół i plebania.