Historia Święta Matki sięga czasów starożytnych - obchodzono je już w starożytnej Grecji (wiosenne święto Matki Natury, podczas którego składano hołd Rei, żonie Kronosa, która była matką wszechświata i wszystkich bóstw) i w Rzymie (święto bogini Cybele, również uważanej za matkę bogów).

Wśród bogatego wachlarza tematów podej­mowanych w wierszach i piosenkach, tych sprzed lat, jak i obecnych, jest jeden, który jak złota nić przewija się i ozdabia ten wachlarz, czyniąc go wy­datnie bogatszym.

A chociaż temat ten zamyka się w jednym tylko słowie, Matka, to ileż kryje ono w sobie treści. Z nim związane są na zawsze najpięk­niejsze, niczym nie zmącone, wspomnienia z naj­wcześniejszych lat dzieciństwa, nasze pierwsze radości i troski, marzenia i tęsknoty. Wracamy czę­sto do tych wspomnień, szczególnie w chwilach trudnych, gdy  życie smaga. Szukamy wtedy w pa­mięci tych lat, w których byliśmy najszczęśliwsi i pewni, że nic nam nie grozi, bo serce matki o wszystkim dobrze wiedziało i chroniło nas przed trudnościami.

Każdy z nas w sercu swoim chowa wdzięczność za to, że dała mu największy skarb – życie. Wdzięczność ta wyraża się w różnych posta­ciach: może przejawiać się w codziennym szacunku i dowodach wiernej pamięci w dniu Jej święta. Ob­chodzimy je zawsze 26 maja w okresie rozkwitania najpiękniejszych kwiatów, zapewne dlatego, by je wszystkie można było Jej ofiarować.

W zielonych oczach matki świeci wiosenna łąka
Słońce na drzewach śpiewa i budzi kwiaty w pąkach
W błękitnych oczach matki pogodne niebo fruwa
Kiedy zasypiasz – matka jak gwiazda nad snem czuwa.

W niebieskich oczach matki szepcze kwitnący strumień
Tak opowiadać bajki to tylko mama umie.
A w czarnych oczach matki noc od samego świtu
okrywa cię skrzydłami ze srebra i błękitu.