Największy wpływ na zmianę mentalność wymiany handlowej i postęp w tej dziedzinie maja Fenicjanie, a zwłaszcza ich miasta Ugarit, Byblos, Sydon i Tyr, które były synonimem bogactwa wynikającego z szeroko zakrojonego handlu z niemal wszystkimi państwami ówczesnego świata. To oni stworzyli pierwowzór pieniądza w postaci  tabliczek służących do dokonywania operacji finansowych. Fenicjanom przypisuje się wynalezienie zdolności wytopu i produkcji wyrobów z brązu, co daje duże prawdopodobieństwo ze to Fenicjanie wynaleźli monety. Aczkolwiek mimo tych przypuszczeń nasza dzisiejsza wiedza podważa to, bowiem najstarsze znalezisko, pochodzące z VII wieku p.n.e. pochodziła z okolic Efezu. Znalezisko było elektronem ( tak w starożytności nazywano stop złota i srebra) i należała prawdopodobnie do ówczesnego złotnika z Efezu. Pojawienie się takich pramonet było już krokiem milowym do upowszechnienia pieniądza.

Na dalekim wschodzie w Indiach i Chinach dużo wcześniej, bo kilka wieków p.n.e. mieszkańcy posługiwali się monetami w postaci cienkich prostokątnych blaszek srebrnych. Natomiast w Chinach podobno już w X wieku p.n.e. znano i posługiwano się drobnymi miedzianymi monetami, choć pierwsze monety przypominały kształtem narzędzia np. motyk. Przełomem było wprowadzenie przez cesarza chińskiego Szy-Huang-ti w 221 r. p.n.e jednolitych okrągłych monet z kwadratowym otworem pośrodku, wzór ten służył Chińczykom aż do 1912 roku.

Popularność monet postępowała powoli, kolejne państwa starożytne przekonywały się do funkcji i wygody pieniądza w postaci monet. Rzym wprowadził je w IV wieku p.n.e. a Kartagina w III wieku p.n.e.. Na przełomie kolejnych lat monety stały się nieodłącznym składnikiem cywilizacji europejskiej.