BYĆ TYGRYSEM

Wstaje świt. W dżungli słychać porykiwania słoni i krzyk ptaków. Tygrys się budzi i wyrusza na polowanie. Skrada się cicho. Jego oczy są czujne, źrenice rozszerzone, łapy stąpają delikatnie. Wielki kot niepostrzeżenie przedziera się wśród traw. Jako jeden z najgroźniejszych i najsprytniejszych drapieżników na ziemi jednym susem dobiega do antylopy. Jego potężne ciało wygina się w eleganckich ruchach. Nie ma wątpliwości, że to nie tylko jeden z najpiękniejszych, ale też najpotężniejszych ssaków na Ziemi.

Każdy tygrys zaczyna jednak swoje życie jako bezbronny kotek, wymagający nieustającej opieki swojej matki. Tygrysica może zacząć się rozmnażać przed trzecim rokiem życia i w ciągu całego życia wydać na świat nawet 16 tygrysiątek. To daje nadzieję na ocalenie tygrysów. Człowiek jednak w swoim okrucieństwie wobec tych zwierząt nie zna granic. Dlatego tygrysów jest teraz na świecie tak mało, coraz mniej.

Większość tygrysów pada dziś ofiarą kłusowników. Tygrys złapany w pułapkę umiera powoli, w niewyobrażalnym cierpieniu. Umiera, bo ludzie są chciwi. Ponieważ cenna jest przede wszystkim nienaruszona tygrysia skóra, unieruchomiona w pułapce jest zazwyczaj tygrysia łapa. Zraniona do kości, powodująca niemożliwy ból. Jeśli złapie się tygrysica, która ma młode, one również zginą – najokrutniejszą ze śmierci: śmiercią głodową.

Tygrys to wielki kot, symbol siły i niezależności. Jest bezbronny wobec okrucieństwa i chciwości ludzi. Z powodu kłusownictwa każdego tygodnia giną aż 2 dziko żyjące tygrysy. Nadmierne, rabunkowe wycinanie lasów powoduje, że tygrysy bezpowrotnie tracą swój dom. Jeśli nic się nie zmieni, według prognoz naukowych do 2022 roku ostatni przedstawiciel tego charyzmatycznego gatunku prawdopodobnie zginie.