W dniach od 4 do 6 marca 2013 roku odbywały się wielkopostne rekolekcje dla dzieci.

O godz. 9-10.15 – klasy IV – VI, natomiast o godz. 10.30 – 11.45 – klasy 0 – III.

Główny temat to: „Wiara i jej rola w życiu człowieka”.

Prowadzącym spotkania z dziećmi był ks. diakon Maciej Migalski.

Pierwszego dnia wskazywał on na zagrożenia wiary, które mogą się pojawiać. Do tego tematu dzieci przedstawiły scenki pt. „Bóg – Enter”, „Bóg – Kumpel”, „Bóg – postać drugoplanowa”.

Drugiego dnia temat dotyczył tego, co buduje moją wiarę. Dzieci przedstawiły postać św. Stanisława Kostki jako przykład głębokiej wiary i pragnienia bliskiej relacji z Bogiem. Była to również okazja, aby zaprezentować trzy małe grupki – wspólnoty, do których należą dzieci. Tak więc o swojej działalności powiedzieli przedstawiciele z „Ogniska misyjnego”,

„Dzieci Maryi”

oraz ministranci.

Ostatniego dnia odbyła się uroczysta Eucharystia jako dziękczynienie za czas rekolekcji, oraz za czas spotkania z Bogiem w sakramencie pokuty i pojednania.

Rekolekcje ubogacone były radosnym śpiewem dwóch grup scholi.

Nad organizacją, przebiegiem spotkań i przygotowaniem dzieci czuwały kat. Marta Karyś oraz s. Elżbieta Piętka wraz z s. Marią Berezą.

Wspomnienia rekolekcyjne dzieci:„Tegoroczne rekolekcje były wyjątkowo piękne. Ksiądz diakon przez wszystkie dni do tematu rekolekcji podawał prosty przykład. Jeden z Księży podziękował nam na trudy i starania w pomocy prowadzenia rekolekcji – przedstawiałyśmy scenki, śpiewałyśmy pieśni i czytałyśmy Pismo Święte. Dzięki tym rekolekcjom nauczyłam się skuteczniej zwalczać grzech, bo wiem jak bardzo niszczy życie i relacje z Bogiem. Wiem też co buduje wiarę. Wiem, jak mam dbać o moją wiarę. Przez te trzy dni nauczyłam się wielu rzeczy. Diakon Maciej pokazał wszystkim co jest „przepustką do nieba”. Najważniejsza jest wiara i oddanie Bogu, mogliśmy się pojednać z Panem Bogiem poprzez spowiedź i przyjęliśmy Go do swojego serca” Julia Chwalińska, 5b

Na rekolekcjach, które prowadził ks. diakon Maciej panowała miła atmosfera i czułam się jak w domu. Bezpiecznie. Bezpiecznie, bo byłam przy Bogu i pogłębiałam swoją wiarę. Na początku rozmawialiśmy o zagrożeniach dla naszej wiary i o grzechach. Ksiądz mówił jak mylne i gubiące jest  kuszenie szatana i jak z nim sobie radzić. Pomogło mi to i dopiero wtedy zauważyłam, że szatan kusi i mnie, tylko o tym wcześniej nie wiedziałam. Wróciłam do szkoły totalnie zszokowana tym, co diakon mówił. Poczułam jakby ktoś wylał na moje serce kubeł zimnej wody. Zrozumiałam wtedy, że zbyt często źle postępuję. Drugiego dnia szłam do kościoła pełna dobrych myśli i z zaciekawieniem o czym będzie. Miałam przedstawiać z dziewczynami scenkę o spotkaniu na kółku misyjnym. Cieszę, ze się, że się udało i wypadło bardzo dobrze. Tego dnia tematem głównym było: Co buduje moja wiarę? Przypomniałam sobie wtedy pewną sentencję, która kiedyś mi się spodobała i zapamiętałam ją sobie, gdyż odnosi się do mojego grzechu: „Gdy rano zjemy śniadanie, karmimy ciało. Pomódlmy się też rano, by dusza nie była głodna”. Eliza Wójcik, kl. 5b