wyszła wprawdzie troszeczkę zaspana,

lecz zajrzała we wszystkie zakątki:

- Zaczynamy wiosenne porządki.

Skoczył wietrzyk zamaszyście,

poodkurzał mchy i liście.

Z bocznych dróżek, z polnych ścieżek

powymiatał brudny śnieżek. 

Krasnoludki wiadra niosą,

myją ziemię ranną rosą.

Chmury, płynąc po błękicie,

urządziły wielkie mycie,

a obłoki miękką szmatką

polerują słońce gładko,

aż się dziwią wszystkie dzieci,

że tak w niebie ładnie świeci...

Uczniowie klas I- III uroczyście powitali nadejście wiosny. Każda klasa przygotowała Marzannę i gaiki by powitać Wiosnę. 

Cała sprawa z Marzanną dawnych czasów sięga

I niejeden kronikarz pisał o tym w księgach,

Że bogini Marzanna była niegdyś czczona

Na ziemiach gdzie mieszkały słowiańskie plemiona.

Czego była boginią? Co głoszą podania?

Tu są różne teorie i zdania.

My wraz z uczniami sądzimy-

Że Marzanna to symbol zimy, bogini zła i śmierci, co całą przyrodę,

ziemię, rzeki i drzewa skuwa srogim lodem.

Ludzie, tęskniąc do ciepła, chcąc się słońcem cieszyć,

Przyjście wiosny jak mogli pragnęli przyspieszyć,

Więc gdy ziemia tajała, gdy spływały lody,

Srogą zimę- Marzannę wrzucali do wody.

Stąd bierze swój początek, panowie i panny,

Piękny zwyczaj ludowy- topienie Marzanny!

Ruszamy gromadą, wesołym pochodem, niesiemy Marzannę ....

Niech rozćwierka się przedwiośnie,

drzewa w listki niech obrosną,

zmykaj, zimo, gdzie pieprz rośnie,

bo się z tobą rozprawimy ostro!

Ze śpiewem, ze śmiechem, z pośpiechem

palimy tę zimową wiechę.

Gdy Marzanny spłonęły i zima odeszła, uczniowie klas I- III wyruszyli na poszukiwanie Wiosny.