Dnia 7 lutego 1919, dekretem naczelnika państwa Józefa Piłsudskiego , utworzona została Pocztowa Kasa Oszczędności . Jej pierwszym dyrektorem został mianowany 28 grudnia 1919 Hubert Linde. Przez wiele lat w okresie II Rzeczypospolitej prezesem PKO był Henryk Gruber. Z czasem utworzono centralę banku w Warszawie z siedzibą przy ul. Świętokrzyskiej 31/33

oraz pierwsze oddziały lokalne:
w Krakowie,
Lwowie,
Łodzi,
Poznaniu,
Katowicach.
Pierwszym celem PKO stało się wprowadzenie do obiegu polskiego złotego zamiast marki polskiej (jako pochodnej marki niemieckiej). Od 1920 bank posiada osobowość prawną, jako instytucja państwowa.
Pracownicy Kasy byli zrzeszeni w Zrzeszeniu Pracowników Pocztowej Kasy Oszczędności, które miało swoje Koła przy większych Oddziałach, np. w Warszawie, w Łodzi.Podczas okupacji niemieckiej ziem polskich, w czasie II wojny światowej kasa funkcjonowała pod zarządem niemieckim.
W 1945 działalność kasy została wznowiona.
1 stycznia 1950 Pocztowa Kasa Oszczędności została zlikwidowana, a jej agendy przejęła Powszechna Kasa Oszczędności. W 1974 ofertę PKO wzbogacono o rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy dla osób fizycznych (zwany popularnie ROR).
Od 1975 do 1987 oddziały PKO funkcjonowały w strukturach Narodowego Banku Polskiego z zachowaniem swej tożsamości.

1 listopada 1987 PKO stała się ponownie samodzielnym bankiem, zmieniając nazwę na Powszechna Kasa Oszczędności Bank Państwowy.
12 kwietnia 2000 przekształcono go w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa pod nazwą Powszechna Kasa Oszczędności Bank Polski Spółka Akcyjna, która 10 listopada 2004 zadebiutowała na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.