Zadanie nie jest trudne, ale treść długa. Przeczytajcie go ze spokojem.Macie duzo czasu.  Kartki z rozwiązaniem dostarczyć należy  do nauczyciela matematyki w poniedziałek 17 października.

Znaleziona sakiewka

J. Ignatjew w swym trzytomowym zbiorze rozrywek matematycznych pod tytułem "W carstwie smiekałki" przytacza podobne zadanie rosyjskie: działo się to w dawnej Rosji. Czterech wieśniaków: Bazyli, Mitrofan, Polikarp i Teodozy wracali z miasta i głośno narzekali, że nie udało im się nic zarobić.
Dobrze by było — rzekł Bazyli — gdybym tak znalazł na drodze sakiewkę z pieniędzmi, ja bym dla siebie zatrzymał tylko trzecią część, a resztę, nawet wraz z sakiewką, oddałbym wam do podziału. A ja — powiedział Mitrofan — podzieliłbym na równe części. Mnie i piąta wystarczyłaby część — zapewnił Polikarp. A ja poprzestanę na szóstej części — dorzucił Teodozy. — Ale co długo o tym mówić! Kto i kiedy znalazł na drodze pieniądze?! Naraz, o dziwo! widzą na gościńcu sakiewkę. Podnieśli ją i zdecydowali podzielić się znalezionymi pieniędzmi w taki sposób, jak każdy proponował, mianowicie Bazyli otrzyma trzecią część, Mitrofan — czwartą, Polikarp — piątą, a Teodozy — szóstą część znalezionych pieniędzy.
Otworzyli sakiewkę i przeliczyli jej zawartość. Okazało się, że jest w niej 8 banknotów, mianowicie: jeden trzyrublowy, a reszta — to były banknoty jedno-, pięcio- i dziesięciorublowe. Żaden z wieśniaków nie mógł otrzymać swej części przed zmianą banknotów na drobne. Postanowili tedy zwrócić się z prośbą o zmianę do pierwszej osoby, którą napotkają na drodze. Wtem mija ich jeździec. Zatrzymali go wieśniacy: Znaleźliśmy sakiewkę z pieniędzmi — mówią — i pieniądze chcemy tak a tak między sobą podzielić. Prosimy o zmianę rubla na drobne.
Rubla wam nie zmienię, lecz dajcie mi sakiewkę z pieniędzmi: włożę tam swój papierek jednorublowy i ze wszystkich pieniędzy, które tam będą, wydam każdemu jego część, a dla siebie zatrzymam sakiewkę. Wieśniacy z radością przystali na tę propozycję. Jeździec dołożył swego rubla, po czym pierwszemu wręczył 1/3, drugiemu 1/4, trzeciemu 1/5, czwartemu 1/6 wszystkich pieniędzy, a sakiewkę schował w zanadrze.

Dziękuję wam bardzo, przyjaciele! I wy zadowoleni, i ja zadowolony jestem z podziału — powiedział na pożegnanie nieznajomy i wkrótce znikł im z oczu.

Ostatnie słowa jeźdźca zaniepokoiły nieco wieśniaków. — Za co on nam tak dziękował?
Chłopcy, ile mamy wszystkich papierków? — zapytał Mitrofan. Zliczyli — było 8. 
A kto ma trzyrublówkę? Nikt jej nie miał.
A to nas nabrał! Obliczmy szybko, na ile on pokrzywdził każdego! Naraz okrzyk zdziwienia.
Nie, towarzysze, przecież ja dostałem więcej, niż mi się należało — zawołał zdumiony Bazyli. I ja również! I ja — zawtórowali mu Polikarp i Teodozy. A i ja otrzymałem o 25 kopiejek więcej — powiedział Mitrofan. Jakże się to stać mogło? Wszystkim dał więcej, niż należało, a trzyrublówka znikła.

Ile pieniędzy znaleźli wieśniacy? Czy jeździec ich oszukał? Jakie banknoty wręczył każdemu?