Pierwszy bank centralny powstał w połowie XVII wieku w Szwecji. Wiele krajów jeszcze na początku XX wieku obywało się bez banków centralnych. Pierwszy Bank Polski utworzono jeszcze przed powstaniem listopadowym.

Banki centralne nie mają jednak długiej historii. Pierwotnie bowiem za bicie monety (podstawowej formy pieniądza) odpowiadali władcy, a obrót wekslowy (pieniądz kredytowy) prowadzony był z udziałem domów bankowych. Emisja monety uzależniona była od dostępności kruszcu (złota i srebra), jednak to władcy decydowali o zmianach ich wagi. Nie pozostawało to bez znaczenia dla realnej wartości pieniądza (ilości dóbr, które za te pieniądze można było kupić).

XVII-wieczna nowinka

* W 1668 r. szwedzki parlament utworzył Szwedzki Bank Państwowy.

* W 1694 r. powstaje Bank of England, prawie wiek później Banco de Espana (1782).

* Na początku XIX wieku liczba banków centralnych nie przekraczała 20.

* XX wieku było ich ok. 30, a w 60 lat później ich liczba przekroczyła 160.

Państwowe – prywatne – państwowe

Przyjęcie funkcji banku banków oznaczało również powolne obejmowanie nadzorem działalności banków komercyjnych. Jedną z najstarszych, o ile nie najstarszą instytucją kontrolną w sektorze bankowym jest Comptroller of the Currency w USA, który powstał w 1863 r.

Bardzo ważnym aspektem funkcjonowania banku centralnego jest organizowanie i wspieranie rozliczeń międzynarodowych. W tym celu powołano w 1930 r. w Bazylei Bank Rozliczeń Międzynarodowych.

Bardzo ważną datą w historii bankowości centralnej był 1 czerwca 1998 r., kiedy powstał Europejski Bank Centralny.

Źródło: https://www.nbportal.pl/wiedza/artykuly/pieniadz/350_lat_bankowosci_centralnej