A teatr jest po to, żeby wszystko było inne niż dotąd.

Żeby iść do domu  w zamyśleniu,

w zachwycie.

Joanna Kulmowa

Czekaliśmy, obgryzaliśmy paznokcie z nerwów. Tony potu wylaliśmy na próbach. Ogromne ilości asortymentu papierniczego zużyliśmy na dekoracje. Uszy nam więdły od słuchania muzyki, którą wybieraliśmy do przedstawienia. Gardła zdarte, bo trzeba nagrać krzyk, powitanie gości, zaproszenie do foyer – a wszystko wiele razy. Na szczęście nikt się nie oparzył w czasie pieczenia słodkości do foyer. A jeszcze zdjęcia, foldery, bilety, afisze…trwało, trwało, trwało. A teraz jesteśmy już po premierze. 30 maja o 17.30 była nasze godzina zero. Zagraliśmy…bez fałszywej skromności…wspaniale. Na dowód mamy owacje na stojąco i łzy wzruszenia w oczach widzów w czasie przedstawienia. Napracowaliśmy się wszyscy, nie ma co ukrywać, ale sukces uskrzydla!! To co, w przyszłym roku również zamieniamy szkołę w teatr?

Mam nadzieję, że uda mi się umieścić film z całego przedstawienia.

Napiszcie o swoich odczuciach z przedstawienia! Czekamy!!!