. Na początku rozpętała się burza mózgów na temat, czym jest oszczędzanie. Ręka za ręka się unosiła. Wołali:

- „odkładanie na czarną godzinę”,

- „to możliwość kupienia sobie lub komuś czegoś”,

- „zbieranie na ważny cel, nie na błahostki”,

- „można oszczędzać nie tylko pieniądze, ale i czas, nerwy i wodę...”.

Uczniowie żywo dyskutowali i mieli w swojej burzy rację.  Padło pytanie, w jaki sposób oszczędzać oraz jak oszczędzają dorośli. Uczniowie za długo się nie zastanawiali. Stwierdzili, że można odkładać miesięcznie lub tygodniowo jakieś zaskórniaki (część kieszonkowego wydajemy, a część zostawiamy). Magda stwierdziła, że musi być to świnka, którą trzeba rozbić, by dostać się do oszczędności (mniej kuszące jest taka forma niż otwierana skarbonka). Mateusz powiedział, że dorośli oszczędzają za pomocą lokat i kont oszczędnościowych. Ktoś powiedział, że do skarpetki na pewno nie odkładają J.

Rozmowy o oszczędzaniu trwałyby w nieskończoność, ale trzeba było teraz tę wiedzę przenieść na praktykę. Klasa została podzielona na grupy pięcioosobowe, która miała się wewnętrznie podzielić zadaniami i konsultować w razie niejasności.

Zadania do wykonania:

1. Rozwiązanie zadań na podstawie diagramu o oszczędnościach panów – zadania rachunkowe oraz logiczne.
2. Narysowanie diagramu do tabelki na temat: „Wydatki Polaków – dane statystyczne” (czyli, na co Polacy najwięcej wydają).
3. Stworzenie plakatu pt „Po co oszczędzać?” (można było wykorzystać wycięte obrazki).
4. Wymyślenie hasła reklamowego, które miało zachęcać do oszczędzania.

Praca nad tematyką oszczędzania aż wrzała. Grupy szybko przydzieliły sobie zadania. Każdy wiedział, co robić. Ewentualne niejasności rozwiewał nauczyciel.

Prace okazały się bardzo ciekawe. Jedna z grup napisała, że dzięki oszczędzaniu można pojechać na wymarzone wakacje, a inna można mieć spokojniejszą starość. Pomysły uczniów zawsze są niesamowite i trafne.