Na początku nie było Europy. Przez 5 mln lat był tylko długi, pełen zatok półwysep bez nazwy. Na zachodzie rozciągał się ocean, na południu leżały dwa otoczone lądem morza, na północy- ogromna czapa lodowa, na wschodzie lądowy most stanowił połączenie z resztą świata - bezimienni pionierzy i śmiałkowie przesuwali się powoli na zachód.

Później, gdy dzieci epoki oświecenia pytały swoich rodziców skąd się wzięła ludzkość opowiadano im o Potopie i Europie. Europa była w tej legendzie matką władcy Krety Minosa, Porwał ja Zeus w postaci śnieżnobiałego byka. Zeus porywając Europę przeniósł ją z dzisiejszego Libanu na Kretę, a więc ze wschodu na zachód czyli drogą Słońca.

Ojciec Europy nakazał jej braciom szukać siostry i nie wracać bez niej. Poszukiwania okazały się jednak daremne i bracia osiedlili się w różnych krajach. Ten mit o Europie był źródłem inspiracji dla artystów i propagatorów idei integracji Europy. Wędrówka Europy i jej braci nabrała znaczenia symbolicznego - poszukiwanie Europy, to tyle co jej tworzenie.

U zarania dziejów Europy znany ludziom świat leżał na Wschodzie. Na Zachodzie czekało nieznane. Ciekawość mitycznej Europy doprowadziła do powstania nowej cywilizacji, która w końcu miała otrzymać jej imię.

Symbole Europy

Najważniejszy symbol i chyba wszystkim znany to flaga. Krąg 12 pięcioramiennych złotych gwiazdek na błękitnym tle jest symbolem Europy od 1955 roku. Inspiracją dla plastycznego godła Europy była „Apokalipsa św. Jana”.

Gwiazdy świecące na błękitnym niebie Europy mogą symbolizować jej ludy, zamknięty krąg - ich jedność. Liczba 12 pozostaje niezmienna i może być odbierana jako symbol doskonałości. Było przecież 12 apostołów , mamy 12 miesięcy , 12 godzin dni i nocy. Poszczególne elementy godła Europy ( koło , gwiazdy , ich liczba i pięć ramion ,kolory) posiadają bogatą symboliczną treść głęboko

zakorzenioną w kulturze . Już Pitagoras uznawał koło za najpiękniejszy kształt

Hymnem UE jest muzyczna aranżacja austriackiego kompozytora Herberta von Karajana „Ody do radości” z IV części IX symfonii Ludwika van Betowena. Słowa „ Ody do radości” -przepiękne zresztą – napisał wybitny niemiecki poeta okresu romantyzmu - Fryderyk Schiller , a na język polski przetłumaczył K.J Gałczyński.