W Polsce występują dwa gatunki jeży:

jeż wschodni (Erinaceus concolor ),

którego spotkać można na terenie niemal całej Polski

oraz jeż Europejski lub zachodni (E. europaeus),

którego wschodnia granica zasięgu przebiega przez

Śląsk, Ziemię Lubuską oraz Pomorze Szczecińskie.

Jeż jest największym ssakiem owadożernym w Polsce.

Jego rozmiary sięgają od 13,5 do 26,5 cm, a waga wynosi od 800 do 1200 g.

Jego wierzch pokrywają szarobrunatne kolce,

a brzuch biało-szare futerko.

Ma malutkie oczy i krótkie zaokrąglone uszy,

które praktycznie w całości są ukryte w futerku

oraz króciutki 20 milimetrowy ogonek.

Jego najbardziej charakterystyczną cechą są igły.

Na jego malutkim ciele można doliczyć się od 6000 do 8000 szpilek

długości około 2 centymetrów.
Kolce to zmodyfikowane włosy.

Wypełnione powietrzem rurki są ostro zakończone.

Ich podstawa i wierzchołek mają kolor biały.

Środek jest koloru brązowo-czarnego.

Czasami można spotkać jeża albinosa,

czyli takiego, którego kolce są na całej długości białe.

Jeż jest samotnikiem.

Jest świetnym płąkiem i wspinaczem.

Jeż nie nosi na swoim grzbiecie jabłek, ani grzybów.

W październiku jeż zapada w sen zimowy.

Budzi sie dopiero w kwietniu.

Co prawda zwierzęta te są wszystkożerne,

ale głównym składnikiem ich diety są robaki ziemne, ślimaki i owady.

Nie pogardzą płazami, jajami ptasimi, grzybami i owocami.

https://www.lasy.gov.pl/pl/edukacja/lesnoteka-1/ssaki/jez-europejski

https://www.pi-chocianow.pl/dzien-jeza/