Konkurs JP II 2014 roku część II

Jan Paweł II jako papież  był bardzo skromny i unikał przepychu. Chciał być jak najbliżej wiernych. Zaraz po swoim wyborze na Stolicę Apostolską, przy składaniu homagium (czyli hołdu) nowo wybranemu papieżowi, Jan Paweł II nie pozwolił polskiemu prymasowi kardynałowi Stefanowi Wyszyńskiemu uklęknąć przed sobą. Pierwsze przemówienie wygłosił po włosku, a więc w języku narodu, do jakiego przemawiał.

Podróże Apostolskie Jana Pawła II są jednym z najważniejszych wyróżników Jego pontyfikatu. W całej historii Kościoła nie zdarzyły się tak liczne pielgrzymki papieża. Według oficjalnych danych odbył 104 zagraniczne pielgrzymki oraz ok. 145 podróży na terenie Włoch. Jako biskup Rzymu nawiedził ponad 300 rzymskich parafii.

Podczas podróży zagranicznych Jan Paweł II odwiedził 130 krajów i ok. 900 miejscowości. Niektóre kraje odwiedził kilkakrotnie m. in. Polskę, Francję, USA, Meksyk, Hiszpanię, czy Portugalię. Łączna długość pielgrzymkowych dróg Jana Pawła II wynosi ok. 1 mln 700 tys. km. Poza Watykanem Jan Paweł II spędził w sumie ponad dwa lata swego
25 –  letniego pontyfikatu.

 

Dzięki niemu rozpoczęto organizować Światowe Dni Młodzieży. Są to spotkania młodych z całego świata. Pierwsze takie spotkanie odbyło się w Niedzielę Palmową w 1985 roku. To właśnie Papież był pomysłodawcą i gospodarzem pierwszych ŚDM w 1985 r. w Rzymie, w których uczestniczyło ok 300 tys.  młodych W 1986 r.  Papież oficjalnie ogłosił Niedzielę Palmową Światowym Dniem Młodzieży. Co dwa, trzy lata spotkania takie odbywały się w wakacje, w różnych rejonach świata: w Buenos Aires, w Santiago de Compostella, w Częstochowie, w Denver i innych miejscach.  Spotkania te kontynuował papież Benedykt XVI.

 

W dniach od 2 do 10 czerwca  1979 roku Jan Paweł II odbył swą pierwszą pielgrzymkę do Polski. Nasz kraj przeżywał wtedy trudny okres, ponieważ rządzili nim komuniści. Polacy nie mogli się swobodnie wypowiadać, mieć odmiennych poglądów, wyjeżdżać za granicę.  Nie mogli przyznawać się do wiary. Papież podczas pielgrzymki do ojczyzny przypomniał wiernym o historii Polski i o tym, że mają prawo do wolności. W czasie spotkania w Warszawie Ojciec święty tak się modlił: „Wołam ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja: Jan Paweł II, papież, wołam z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój! I odmieni oblicze ziemi. Tej ziemi!” Ojciec Święty Jan Paweł II, jako papież, odbył w sumie osiem pielgrzymek do Polski.

 

Dla nas niezwykle ważna była druga pielgrzymka, którą Papież odbył w dniach od 16 do 23 czerwca 1983 roku. Podczas tej pielgrzymki, 21 czerwca  Jan Paweł II odwiedził Górę Świętej Anny.   Odprawił tam nieszpory wraz ze zgromadzoną milionową rzeszą mieszkańców naszej diecezji. Papieża gościł wówczas i witał ksiądz biskup Alfons Nossol, ówczesny ordynariusz naszej diecezji.

 

Dla nas ważna była również VII pielgrzymka, która odbyła się w 1999 roku.  Ojciec Święty odwiedził wówczas Gliwice. W  niedzielę 13 czerwca w Warszawie, na Placu Zwycięstwa papież beatyfikował 108 męczenników z okresu II wojny światowej. W tej grupie beatyfikowany był o. Józef Cebula Oblat Maryi Niepokalanej pochodzący z Opolszczyzny.

O. Józef Cebula urodził się 23 marca 1902 roku w Malni – 20 km od Opola.. Po ukończeniu Niższego Seminarium Duchownego w Krotoszynie o. Józef Cebula wstąpił do nowicjatu w Markowicach koło Inowrocławia. W czerwcu 1927  roku został wyświęcony na kapłana. O. Józef Cebula był cenionym profesorem, wychowawcą, spowiednikiem i zakonnikiem. We wrześniu 1939 roku rozpoczęła się wojna. W 1940 roku aresztowano 16 zakonników markowickiego klasztoru i wywieziono ich do obozów koncentracyjnych w Dachau i Gusen. Zginęło 4 z nich. Na pozostałych w Markowicach zakonników wywierano presje, aby się zrzekli wykonywania czynności kapłańskich. Ojciec Józef Cebula w tym czasie mieszkał w klasztorze, w pokoju z jednym bratem zakonnym. W lutym 1941 roku dostaje całkowity zakaz sprawowania czynności kapłańskich. W dalszym ciągu jednak, wierny swojemu sumieniu i Bogu, udziela sakramentów. Na skutek doniesienia zostaje aresztowany 2 kwietnia 1941 roku. O. Józef Cebula został przewieziony do jednego z najcięższych obozów koncentracyjnych w Mauthausen koło Linzu w Austrii. Dotarł tam 18 kwietnia i przebywał około 3 tygodni. Nim trafił na blok, jak zeznają świadkowie, był strasznie torturowany, a następnie kilkakrotnie maltretowany tylko z tego powodu, że był kapłanem: kazano mu przy tym śpiewać pieśni, odprawiać Mszę św. I wyśmiewano się z jego wiary.  Został zabity 9 maja 1941 roku po trzech tygodniach przebywania w obozie.

 

Ostatni raz Jan Paweł II odwiedził ojczyznę w sierpniu 2002 roku. Głównym celem tej pielgrzymki było poświęcenie sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie Łagiewnikach.

Dzień powszedni papieża Jana Pawła II:

Zwykle wstawał ok. godziny 5.30, zaraz po przebudzeniu krótko się gimnastykował, a następnie modlił się w samotności.

7:30 – odprawiał Mszę św. w swojej prywatnej kaplicy. Zwykle uczestniczyli w niej goście: dyplomaci, politycy, duchowni, znajomi i przyjaciele papieża.

8:30 – śniadanie, na które zapraszał niektórych uczestników Mszy św. Często omawiał z gośćmi ważne sprawy.

9:30 – udawał się do swojego gabinetu. Czytał dokumenty dostarczane mu przez Sekretariat Stanu, opracowywał listy i encykliki. Zazwyczaj dokumenty podpisywał czarnym piórem ale pod encyklikami, dokumentami najwyższej rangi, składał podpis piórem koloru złotego.

Sporo czasu zajmował papieżowi przegląd codziennej prasy. Był zawsze zainteresowany tym, co się dzieje na świecie. Chociaż gazety były w kilku językach, nie potrzebował tłumacza, gdyż władał biegle ośmioma językami.

11:00 – rozpoczynały się prywatne audiencje i spotkania z gośćmi. Prze obiadem Jan Paweł II przyjmował także rzymskich kurialistów i urzędników.  Wolne od audiencji były wtorki i niedziele, ale wówczas papież spotykał się z teologami i przedstawicielami innych nauk. Wyjątkowym dniem była środa, kiedy odbywały się  audiencje generalne, czyli spotkania dla wszystkich pielgrzymów przybyłych do Rzymu. Odbywały się na placu św. Piotra lub (zimą) w auli Pawła VI.

13:30 – obiad, który także spożywał z gośćmi.

15:00 – po obiedzie Jan Paweł II udawał się na 20 minutową siestę, następnie spacerował z różańcem w ręku. Miejscem przechadzek były Ogrody Watykańskie. Po spacerze zabierał się znowu do intensywnej pracy, robiąc krótkie przerwy na modlitwę i spacer.

19:30- kolacja. Po kolacji wracał do swego gabinetu, gdzie studiował dokumenty kościelne, odpisywał na najważniejsze listy, przygotowywał przemówienia.

Po wieczornej modlitwie udawał się na spoczynek, zazwyczaj między godziną 23:00 a 23:40.